Biegacz na rynku pracy

Zastanawialiście się kiedyś, czy słowo biegacz coś znaczy na rynku pracy? Rozmawiałem ostatnio z koleżanką, która rekrutując na różne stanowiska często patrzy na zainteresowania ludzi i o nie pyta. Co ciekawego może być w standardowym "muzyka, dobra książka i film"? No właśnie nic - odpowiedziała. A gdyby tak wpisać bieganie? Czy bieganie może być atutem w rozmowie o pracę i dać przewagę nad innymi kandydatami? Może warto się zastanowić, czy biegacz ma jakieś asy w rękawie i jakie.

Niby my sobie tak tylko biegamy, dla przyjemności, dla zdrowia, dla siebie. Ale czy aby na pewno tylko tyle? Czy nic za tym bieganiem nie idzie? Przecież to prawdziwa kuźnia charakteru. Godziny treningu, często w samotności. Cele będące prawdziwymi wyzwaniami. Bez dwóch zdań bieganie wpłynęło na moje życie i w jakimś stopniu cały czas je kształtuje. Te kilka godzin tygodniowo wystarcza, żeby kropla drążyła skałę (tak, ja to skała).

Do rzeczy jednak. Poniżej starałem się zebrać wszystko co przemawia na korzyść biegaczy, co tylko przyszło mi do głowy. Nie jest też powiedziane, że wszystkie muszą wystąpić w każdym jednym przypadku (z żalem stwierdziłem, że z jakiś zupełnie niewytłumaczalnych powodów nie mogę sobie przypisać niektórych z tych cech). Podobnie jak nie musi wystąpić proste przełożenie zalet występujących w sporcie na życie zawodowe. Niemniej warto czasem rozpatrując nasze czysto pracownicze atuty sięgnąć również poza życie zawodowe. Oto i one:

Nie boją się podejmowania wyzwań

Decyzja o starcie w biegu na długim dystansie zawsze jest zetknięciem z niewiadomą i niesamowitym wyzwaniem nie tylko dla organizmu, ale także wymaga przeorganizowania życia całej rodziny. Wplecenie od kilku do kilkunastu godzin treningów w tygodniowy grafik na pierwszy rzut oka wydaje się niemożliwe, ale wielu się udaje. Podobnie przebiegnięcie ponad 40 kilometrów dla kogoś kto wychodzi na pierwszy trening może wydawać się niemożliwe, a jednak tysiące ludzi co roku pokonują ten dystans. Wyzwanie to jednak powinno być możliwe do osiągnięcia, dlatego biegacz....

Potrafi stawiać sobie cele i do nich dążyć.

Biegacze potrafią sobie stawiać cele i zazwyczaj jasno je formułują (o tym jak stawiać biegowe cele kiedyś w ciekawy sposób napisał Bartek). Wyobraź sobie, że przez kilka miesięcy tydzień po tygodniu, dzień po dniu musisz mozolnie wykonywać często niewiele się od siebie różniące ćwiczenia. Jednak jeśli jednak wiesz czego chcesz, masz jasno określony szczyt na który zmierzasz, to dużo łatwiej będzie ci przełknąć nawet najżmudniejszą pracę. To prowadzi nas do kolejnego punktu.

Są systematyczni

Przebiegnięcie maratonu, o biegach ultra nie wspominając oznacza zaaplikowanie organizmowi ogromnego wysiłku. Często na granicy jego możliwości. Do tego trzeba go gruntownie przygotować. Sam start, który często oglądają widzowie jest tylko wisienką na torcie zbudowanym właśnie z dziesiątek godzin spędzonych na treningach i codzienną walką z "nie chce mi się".

Potrafią planować

Warto uświadomić sobie, że wszyscy niezależnie od tego czy biegamy, czy nie mamy dokładnie tyle samo czasu. Nie możemy go kupić, możemy go jedynie lepiej wykorzystać.Większość biegaczy to amatorzy mający rodzinę i etat. Chyba jedynie ich bliscy wiedzą jakich organizacyjnych i logistycznych wygibasów wymaga spięcie planu startów i treningów z życiem zawodowym i prywatnym. Zwykle grafik mają ułożony  na długie tygodnie w przód. To często mistrzowie zarządzania czasem, którzy dobę potrafią wycisnąć do ostatniej sekundy.

Są gotowi na poświęcenia

Skoro już poruszyliśmy kwestię czasu, to trzeba przyznać, że często mimo usilnych starań nie wystarcza go na wszystko. Wtedy trzeba skupić się na najważniejszych rzeczach. Rezygnacja z rozrywek, ograniczenie życia towarzyskiego i im podobne poświęcenia to element codzienności biegacza. Biegacz każdego dnia musi wybierać i odrzucać część aktywności, które nie prowadzą go do celu.

Nie boją się porażki

Nie zawsze bieg wyjdzie tak jakby się tego chciało. Pomimo wielomiesięcznych przygotowań cel nie zostanie zrealizowany. Biegacze otrzepują się i wyciągają wnioski. Zaciskają zęby, trenują dalej i jeszcze mocniej, żeby osiągnąć swoje cele.

Starają się doskonalić

Doskonalenie to nie tylko poprawa osiągnięć i wyciąganie wniosków z porażek (o czym była mowa wyżej). To także zgłębianie wiedzy. Wielu z biegaczy trenuje samotnie, ponieważ nie stać ich na trenera. Swoje plany opierają na wiedzy, którą sami regularnie zdobywają korzystając z fachowych książek i publikacji w Internecie. Często z niemałym sukcesem.

Są zdrowi
Większość biegaczy dokładnie wie co wkłada do garnka. Żywią się zdrowo i racjonalnie. Jeśli do tego dołożymy ruch, który towarzyszy im na co dzień, to okaże się, że w wielu wypadkach mamy do czynienia z okazem zdrowia.

Jak sobie to przejrzałem, wyszło mi, że jesteśmy całkiem zajebiści, tylko pytanie na ile to ma związek z naszą zawodową rzeczywistością. Ma czy nie? Może macie jakieś pomysły, co jeszcze może stanowić atut biegacza w pracy? Zapraszam do dyskusji.