Syndrom stu złotych

To gnojek ten triathlon. Bez skrupułów czyści mi portfel. Nie żadne drobne kieszonkowe. Tu stówka, tam pięć dyszek. Już w pewnym momencie myślałem, że padłem ofiarą rumuńskiej mafii, która zeskanowała pasek do mojej karty i opróżnia mi konto po trochu. To jednak mój multidyscyplinarny przyjaciel uwziął się na moje pieniądze i ciągle mu mało.

Wchodzimy z triathlonem do sportowego. Tak popatrzeć. Może jakieś ciekawe nowości się pojawiły. On bez ceregieli ciągnie mnie za rękaw na odpowiedni regał. Chociaż, by szarpać przestał. No chodź. Tylko popatrzymy. Podchodzimy. Pokazuje palcem i mówi kup. Do diaska triathlon, ale mówiłeś, że popatrzymy. Kup. Nie musimy mieć wszystkiego od razu. Spokojnie. Sukcesywnie skompletujemy sobie cały niezbędny sprzęt. Kup mi, kup mi, kup mi. Plizzz. Triathlon, ale tłumaczę ci, że teraz mamy inne wydatki, a to może poczekać do następnego miesiąca. Poza tym kupiłem ci ostatnio to i tamto. Systematycznie będziemy uzupełniać braki. Rozumiesz, prawda? Uhm... Bierze za rękaw ciągnie do innego regału. Kup. Ale przecież ci tłumaczyłem przy tamtym regale, prawda!? Że nie, że ja tu wszedłem na rekonesans, a nie na zakupy. Tak, ale to co innego. Kup. Kurczę, a chociaż magiczne słowo? Przy-da-sie. Dobra, to weźmiemy tylko tę jedną rzecz i wychodzimy. Jak się cofnę pamięcią, to tak jest praktycznie za każdym razem.

Kolega kiedyś powiedział mi, że z żoną mają właśnie "syndrom stu złotych". Kończyli urządzanie domu. Już byli w ogródku, już witali się z gąską. Niby wszystko skończone, można się wprowadzać, ale to jeszcze jakąś kratkę trzeba kupić, a to jakiś przewód, czy inną listwę. Tu czegoś zabrakło, tam się skończyło. Pierdoły bez których niby można się obejść, ale potrzebne, żeby sprawnie funkcjonować i żeby domek był na cito. Każda z nich kosztuje niewiele, przysłowiowe poniżej stu złotych, więc wydatek tak bardzo nie boli. Jednak te stówki zbierają się w tysiące, a potem formują w większe grupy skutecznie rujnując przyjęte wcześniej założenia finansowe.

Mam to samo, tyle że nie z domem, a z triathlonem. Czemu nikt mnie nie uświadomił, że nawet po przejściu kamieni milowych w postaci roweru i pianki nie zaznam finansowego spokoju? Podsumowania które znalazłem w sieci np. takie jak TO mówiły, że triathlon, to sport dla każdego i wbrew pozorom nie wymaga dużych finansowych nakładów. No więc... można je sobie w buty włożyć. Bo gdzie np. znajdują się na tych listach koszyczki na bidon? O bidonach nie wspominam. A bagażnik na szosówkę? Przecież jakoś ją trzeba przewieźć. Niby można w bagażniku, ale rozkładanie roweru na części pierwsze jest nieco kłopotliwe. Tylko jedna koszulka i jedne spodenki do treningu? Wolne żarty. Ja rozumiem, że trzeba zachęcać ludzi do uprawiania sportu, ale może warto być wobec nich szczerym. Jak sobie spojrzę na zestawienie tego, co do tej pory kupiłem, żeby triathlon nie marudził, to mi się włos na głowie jeży.

PŁYWANIE

• pianka
• okularki
• zatyczki do uszu
• łapki
• pullbuoy (deska ósemka)

ROWER (tu były największe braki)

• szosówka (używka od kuzyna)
• koszyki na bidony
• bidon (jeden miałem z biegania)
• torba pod siodełko na dętki i narzędzia
• łyżki do opon
• scyzoryk multitool
• zapasowe dętki (dobrze mieć dwie)
• pompka stacjonarna, która jest w stanie dobić koło do 6 bar
• pompka na treningi i zawody (doczepiana do roweru)
• kask
• koszulki z krótki rękawem - min. 2 szt.
• koszulka z długim rękawem
• spodenki z pampersem - min. 2 szt.
• rękawiczki rowerowe bez palców
• rękawiczki pełne
• pedały spd
• buty spd

BIEGANIE
W zasadzie bezkosztowo, bo miałem pełne wyposażenie, ale jak ktoś nie ma, to:

• buty
• spodenki min. 2 szt.
• koszulki min. 2 szt.
• skarpety
• czapeczka z daszkiem
• zegarek

na jesień dochodzą jeszcze: kurtka, legginsy, rękawiczki, czapka.

Gdybym chciał, to przeliczyć na piwo... może sobie daruję, bo się poryczę. A ja naprawdę jechałem po kosztach. Żadne artykuły z górnej póły. No tak, a gdzie w tym wszystkim jeszcze triathlonowy strój startowy, co się elegancko mieści pod piankę? A trenażer rowerowy żeby zasuwać zimą? Jak to "gdzie"? Czekają następne w kolejce do kupienia.

W tym miejscu triathlon szepcze na ucho. No przestań. Wiele z tych wydatków ponosisz tylko raz. Ty nie daj się nabrać. Czujny bądź. Pamiętaj, że to łasy na kasę gość. Im więcej trenujesz, tym bardziej wkręcasz się w daną dyscyplinę. Co za tym idzie, coraz więcej wymagasz od siebie i od sprzętu. Poza tym sprzęt się zużywa, więc z czasem trzeba będzie go wymienić. Triathlon to trzy różne dyscypliny i do każdej trzeba mieć odpowiedni sprzęt na trening i na starty. Weź więc sobie najtańszą z nich. Przyjmijmy takie bieganie i pomnóż wydatki, które na nią ponosisz razy trzy.  Sporo? To powiem ci, że to i tak będzie mało, więc dołóż jeszcze trochę.

Triathlon tani nie jest. Tanie jest wino w kartonie, a nie triathlon. Koniec kropka. (Choć sam twierdzi inaczej.)